«
Αξιολόγηση» πανεπιστημίων και ΤΕΙ σημαίνει μοχλός προσαρμογής των ιδρυμάτων στις απαιτήσεις της αγοράς. Γι' αυτό και στις αρμόδιες για την «αξιολόγηση» αρχές σε Ελλάδα και Ευρώπη συμμετέχουν εκπρόσωποι της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης Βιομηχάνων, αντίστοιχα. Τα περί «κοινωνικής λογοδοσίας» των ιδρυμάτων μέσω της «αξιολόγησης» (που λένε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) είναι υποκρισία, αφού για να υπάρξει κοινωνικός έλεγχος πρέπει να υπάρχει κοινωνικός σχεδιασμός. Οταν ο σχεδιασμός της οικονομίας στοχεύει στη μεγιστοποίηση των κερδών του κεφαλαίου, τι θα ελέγξει ο λαός; Αν κερδίζουν τα μονοπώλια;
Η ΔΑΠ αναλαμβάνει να πείσει τους φοιτητές ότι δήθεν η «αξιολόγηση» είναι προς το συμφέρον τους. Από πότε τα συμφέροντα των φοιτητών ταυτίζονται με αυτά του κεφαλαίου; Λέει η ΔΑΠ: «Οφείλουμε να εντοπίσουμε τα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες των ιδρυμάτων μας και να τα διορθώσουμε». Τα προβλήματα τα καταδεικνύει το κίνημα συνεχώς, τα βροντοφωνάζουν φοιτητές και σπουδαστές καθημερινά. Η ΔΑΠ χρειάζεται τα ερωτηματολόγια της «αξιολόγησης» για να τα μάθει;
Λέει ακόμα: «Να κρίνουμε τους καθηγητές μας ως προς το διδακτικό και ερευνητικό τους έργο» και σε άλλο σημείο, πάλι για τους καθηγητές, λέει: «Είναι αναγκαίο να γίνει άμεσα "εκκαθάριση" όσων με μυστήριους τρόπους απολαμβάνουν όσα άλλοι κερδίζουν μετά από χρόνια δουλειάς»... Προκλητικό! Με τι υπόβαθρο μπορεί ένας φοιτητής 18, 20, 23 χρόνων να κρίνει το επιστημονικό - ερευνητικό έργο του καθηγητή του; Οσο γι' αυτούς που κερδίζουν με «μυστήριους τρόπους» περιουσίες, δεν είναι άλλοι από τους πανεπιστημιακούς που κλείνουν συμφωνίες με επιχειρήσεις, που στήνουν οι ίδιοι εταιρείες (βλέπε spin off), αυτούς που, σε τελική ανάλυση, θα «αξιολογούνται» θετικότερα από τους υπόλοιπους καθηγητές που απασχολούνται με τη διδασκαλία και την έρευνα μέσα στο πανεπιστήμιο.
Η ΠΑΣΠ επίσης λέει «ναι στην αξιολόγηση του διδακτικού και ερευνητικού έργου των καθηγητών από τους φοιτητές», αλλά και «ναι σε μια αξιολόγηση που δεν κατηγοριοποιεί τις σχολές με κριτήρια της αγοράς αλλά με κύριο στόχο την ποιοτική αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου». Δηλαδή, λέει «ναι» στην κατηγοριοποίηση, «ναι» στον ανταγωνισμό των ιδρυμάτων για το ποιο θα υπηρετεί καλύτερα τις ανάγκες της αγοράς, ποιο θα εξασφαλίζει περισσότερα κέρδη στις επιχειρήσεις! Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία γι' αυτό. Εξάλλου, ο Γ. Παπανδρέου πάντα συνδέει την «αναβάθμιση» του πανεπιστημίου με το άνοιγμά του στην αγορά...
Ενώ και το ΔΙΚΤΥΟ βάζει θέμα σε προκηρύξεις του για «ελευθερία των φοιτητών να μαθαίνουν όπως αυτοί κρίνουν (...) και τελικά να έχουν το δικαίωμα να κρίνουν οι ίδιοι τους διδάσκοντες». Πάτησαν, με άλλα λόγια, την μπανανόφλουδα ότι δήθεν με την «αξιολόγηση» θα έχουν λόγο οι φοιτητές. Ομως, στα «ιδιωτικοποιημένα» ιδρύματα που θα δημιουργήσει η «αξιολόγηση» οι φοιτητές θα αντιμετωπίζονται ως «πελάτες» γι' αυτό και τους δίνεται λόγος στην «αξιολόγηση». Ετσι τους θέλουν, άραγε, τους φοιτητές αυτές οι παρατάξεις; Απ' την άλλη, όπου έχει εφαρμοστεί η «αξιολόγηση» στο εξωτερικό, η γνώμη των φοιτητών οδήγησε σε υποχώρηση της «δύσκολης» γνώσης, άρα και υποχώρηση της ίδιας της επιστήμης, δηλαδή, οι φοιτητές έγιναν συνένοχοι, υπαγόρευσαν οι ίδιοι την υποβάθμιση των πτυχίων τους!
ΓΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ!!9 ΑΠΡΙΛΗ ΙΣΧΥΡΗ ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ Κ.Σ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου